Na het plotselinge overlijden van Fenne in 2011 wilde ik snel een pup erbij; Frida was niet gewend om alleen te zijn en vond dat ook niet leuk. Gelukkig kon ik snel Wiep fan ‘e Wetterkrite, geboren op 26 april 2011, welkom heten!
Als pup was Wiep een draak, en amper volwassen werd ze een angstbijter, heel onzeker was ze. Een nare periode volgde met vele vechtpartijen met Frida. Gelukkig vocht ze niet ook nog met andere honden. Na een grondige analyse en overleg met ervaringsdeskundigen heb ik het toch gewaagd om met haar te fokken. Ze werd milder, heeft op 8 juni 2014 zeven prachtige pups gekregen, was een prima moeder, maar daarna ging het toch weer mis. Van herplaatsing wilde ik niet weten. Eerst wilde ik alles geprobeerd hebben. Na vele maatregelen en vooral door met haar te gaan werken (zweetwerk) kreeg ze zelfvertrouwen. In 2018 behaalde ze zelfs een heuse zweetwerkkwalificatie op een F-spoor. Ik heb daarna nog even doorgetraind in de hoop op een C-spoor, maar er waren geen wedstrijden meer. Sinds 2019 is ze op eigen verzoek met pensioen.
Wiep was de komiek in huis. Ze tackelde me als ik langsliep, gaf een binnensmonds blafje als ze aandacht wilde en werd helemaal wild van een balletje. Wat handig was, was dat ze zo duidelijk was. Als ik de deur open moest doen, tikte ze tegen de deur en als ze iets echt niet wilde, draaide ze stijf haar kop weg. Minder handig was dat ze slecht luisterde en de wereld uit kon lopen achter een haas aan. Al met al is het gelukkig een makkelijk hondje geworden en een enorme lieverd!
Op dierendag 2022 piepte ze er na een kort ziekbed tussenuit. Ze behield zelf de regie en koos haar moment, tegen mij aan, met haar poot op mijn hand. Dag lieverd! 💜
