De MAP in Oldenzaal is op een ontzettend mooi terrein, op ‘Het Hulsbeek’. We beginnen met een A-proef. Een lijn vooruit in het bos, en ergens start de sleep, ik krijg niet te horen waar. Jeppe sprint vooruit en bam, neus aan de grond. Ah, zeg ik tegen de keurmeester, daar dus. Jeppe verdwijnt al snel uit zicht en even later komt ze met een konijn aanzetten. Sjonge, de dag kan al niet meer stuk; de sleep is binnen! Nog even de markeer die ervoor was gevallen. Klaar!
Door naar B1. De groep voor ons ligt er al geheel uit. De eerste 2 deelnemers van mijn groep ook. Nummer 3 van mijn groep haalt alles binnen, eindelijk, en dan ben ik. Een heideveld met hier en daar een boom, met struiken rondom. Daar en daar liggen een duif en een kraai, zegt de keurmeester. Als ik zoekapport geef, gaat ze het hele veld over, kost teveel tijd. Dus ik geef toch lijnen en ongeveer in het zoekgebied een zoekapport. Het duurt en het duurt. Ik knijp m. Nog een commando. Verder zoeken. Ik zie staartactie! Hebben die duif! Snel naar de kraai. Uit mijn zicht zoekt ze, en nog wat groter in zicht. De keurmeester zegt dat ik haar moet influiten, maar als ze m bij zich heeft, telt ie mee. Ze komt full speed terug met de kraai, yes! Deze proef blijkt achteraf de nekkenbreker voor veel combinaties. Waarom? 0,0 wind! En da’s verrekte lastig in een heideveld.
De volgende B-proeven gaan prima. Dan de A2. Stuk vooruit sturen en ja hoor, ze pakt de sleep weer zelf op. Er is al wat blad af en Jeppe heeft veel wit dus ik kan haar nog heel lang zien. Ziet er goed uit. Ze komt terug met de eend. Nog een hele moeilijke over water, ik zie haar pas als ze al halverwege is, en zoekapport, eend vlot binnen. Op naar de laatste proef. Ook op een B-proef kan het nog misgaan dus scherp blijven nu. In het langslopen zie ik dat het te doen is, maar het moet nog wel gebeuren. Kalm… kalm…. blijf rustig ademhalen… Eerst een kraai op rechts, zo binnen. Nog een duif op links. Dat vraagt wat sturen want er ligt een vennetje in de heide en als ze daar in gaat, is ze helemaal uit beeld. Ze luistert goed, en ook die is binnen. Als mijn kanjer op weg naar mij is, sta ik zo hard te juichen dat de keurmeester zegt dat er bij elke sprong punten afgaan. ‘Prima’ zeg ik! De tranen komen, iedereen feliciteert me, iedereen weet wat dit betekent. Zo mooi dit!
Bij de diploma-uitreiking blijken er maar 3 A’s te zijn gevallen en ik heb de 3e prijs. Op de puntenlijst zie ik 100 punten staan bij de A1, wow! Keurmeester José Huisman licht het toe aan een groep toehoorders: ‘ze is misschien niet de allersnelste maar ze werkte het spoor minutieus uit, precies om elke boom en elke struik zoals het spoor gelegd is, prachtig!’
Ergens onderweg ben ik ook wel een beetje ‘van de punten’ geworden en ik ben dan ook niet helemaal tevreden met de 442 punten, tegenover de 516 van de 1e MAP. Deze proeven waren wel listiger, maar vooral het ontbreken van wind heeft veel gedaan. Ach, het is nog steeds een 7,4 gemiddeld. Ik keur m goed!
Dank aan iedereen die deze mooie MAP heeft mogelijk gemaakt!
