Op 8 juni 2014, Wiep lag nog bij te komen van de bevalling, wist ik het gelijk: pup nummer 5 blijft hier. Foske is haar naam. Op vele fronten staat Foske voor een keerpunt in mijn leven. Ze is mijn trouwe adjudant, mijn queen bee. Na mij heeft ze al vanaf heel jonge leeftijd de leiding over de roedel. Ze houdt de roedel letterlijk bij elkaar door te herderen, lost conflicten op en staat me in alles bij. Van pup af train ik met haar en na een jaar wees een vriendin me op jachttraining. Het appel was door de training al goed, maar van apporteren wisten we allebei nog niets. Omdat ik dus vrij laat hiermee begon, kostte het wat meer moeite dan nodig had geweest. Toch was Foske nog maar net 2 toen we al het eerste KNJV B-diploma behaalde! Kort erna begonnen we ook met zweetwerktraining en dat resulteerde in 2017 in een zweetwerkkwalificatie op een F-spoor. Ze won de wedstrijd met een dikke U. Leuk allemaal, maar praktijkjacht vind ze het allermooist en ook daar hebben we gelukkig gelegenheid voor gekregen.
In 2018 is ze gedekt door Jannes, een bejaagde reu, en op 29 april 2018 is ze bevallen van 8 gezonde pups. Na de puppenperiode is Foske helaas ziek geworden. Niets erfelijks gelukkig, maar wel ernstig. Toch is het na 2,5 jaar revalideren en stamceltherapie gelukt om terugkeer in het jachtveld te realiseren. Eerst voorzichtig wat schadebestrijding, daarna een drift op kleinwild, en uiteindelijk kon ze prima halve dagen meekomen. Het is geen 100%, maar het herstel was wonderbaarlijk. Ze is zelfs weer zo fit en sterk dat ze in 2022 nog eens mocht moederen. Mijn kanjer! Op haar 9e verjaardag is ze nog eens mee geweest op schadebestrijding en sindsdien is ze met pensioen.
