Soms droom ik dingen die later uitkomen. Pas droomde ik dat de tweede A komt, en met een absurd hoog puntenaantal. Vandaag is de SJP in Heijningen, bij fort Sabina. Prachtige lokatie! Bij de eerste proef (E, apport uit diep water, een 10) weet ik het al: dit wordt ‘m. Ik voel het aan alles. De ene 10 na de andere verschijnt op het lijstje. Voor de grap zeg ik nog dat we voor de 100 punten gaan. Bij 2 proeven maak ik piepkleine foutjes en krijgen we een punt aftrek. En ik heb nog een mazzeltje met een hele lieve keurmeester. Door naar de dirigeer, met het ongelofelijke aantal van 78 punten.
De dirigeer is op een bollenveld met allemaal bedjes en paadjes tussen de bedjes. Ik weet de duiven exact te liggen. Altijd de lange eerst. De schuine lijn dwars over de velden loopt ze strak en feilloos. Wow! Net aan het einde lijkt ze af te dwalen naar links. Ik ben scherp, snel op d’r kont. In de draai om te zitten, krijgt ze verwaaiing, en ik -nog steeds scherp- steek gelijk mijn arm uit, en hop, hebben! Dan de 2e duif. Ook die lijn gaat super, en net voor een bosje kamille buigt ze af naar rechts, terwijl ze er links langs moet om verwaaiing te krijgen. Nog steeds scherp zet ik haar gelijk weer op d’r kont, stuur haar naar links, terug de lijn op, weer zit, en door naar achteren. Ze komt heel snel in de verwaaiing, en hebben die duif. We krijgen een 10! Ik krijg ontzettend mooie reacties, ‘dit is hoe het moet’, ‘dirigeren volgens het boekje’, ‘ik heb genoten’, ‘wat ontzettend mooi’ etc. Zo gaaf dit!
Door naar de sleep. Eerst 75 meter vooruit sturen op een dijk. Rechts onderaan de dijk staat een bak met wild, ter indicatie van de hoogte waarop de sleep op de dijk naar links gaat. Mijn trainer is van het afstoppen en sturen. Ik niet. Ik heb een hond die dit zelfstandig kan en ik vertrouw erop. De lijn vooruit gaat weer super, en precies op de juiste plek gaat de neus naar de grond en gaat ze direct links de sleep op. En nu het grote wachten. De mislukking van Lauwersmeer vorig jaar (een 10 op de dirigeer en op de sleep eruit) schiet door mijn hoofd. Keurmeester zegt ‘gaat goed, want ik hoor nix op de porto’. Ik zeg ‘duurt wel lang’. Keurmeester zegt dat het warm is, de gans zwaar is en ze ook wel in stap terug mag komen. Wachten. Ze moet nu toch ongeveer wel komen, en terwijl ik het zeg, komt ze de dekking uit met de gans. Yes! Het trauma van Lauwersmeer is verwerkt.
Bij de diploma-uitreiking blijkt dat we de eerste plaats hebben met 96 punten! We hebben nu een hoge A en een hele hoge A. Gelukkig heb ik mijn droom gedeeld met een paar mensen anders zou niemand het geloven. Wat een fantastische dag!
Dank aan Jachthonden Brabant West met alle vrijwilligers: onwijs bedankt voor de goede organisatie op deze prachtige lokatie!
Ik ben ongelofelijk trots op mijn meisje! En nu we een tijdperk afsluiten, eindelijk klaar met de SJP’s, wil ik mijn trainers bedanken die me tot dit punt hebben gebracht. In het eerste jaar hebben we een brede en gedegen basis opgebouwd bij Christel Holtrop van DogsJoy. Daarna heeft Bianca Koreman van Dognosy ons naar de eerste A geleid. We deden de crash course dirigeren bij Rudi Meijjer van Jachthondenschool Almere waarna Jeppe’s lijnenwerk met sprongen vooruit ging. En sinds een jaar trainen we bij Joep Brosky van More than Dogs in een MAP A-groep om ons klaar te stomen voor ’the major league’. Mijn eindeloze dank aan jullie allemaal!
