💜 26 april 2011 – ✝️ 4 oktober 2022
Wat een verdriet; mijn derde Wetterhoun, maar mijn eerste werkhondje is overleden na een kort ziekbed.
Na wat gehoorzaamheid en combisport ben ik begonnen met zweetwerk toen Wiep vijf jaar was. Sjonge, dat vond ze leuk! Ze kreeg geen commando’s naar haar hoofd geslingerd, en mocht in rollatortempo door het bos sjokken en haar neus gebruiken, wat wil een Wetterhoun nog meer? Ze was er goed in. Slechts na enkele lessen liep ze al haar eerste zweetspoorproef, een F-spoor bij De Jagende Brak. Ik was verbijsterd, ze liep zo naar het eindstuk! Enkele weken later deden we mee aan de Kerst Zweetspoorproef van de NVSW. Ook op dit spoor liep ze vlotjes naar het eindstuk, en ze werd de eerste winnaar op een zweetwerkwedstrijd van de vereniging. Na de eerste cursus gingen we het serieus aanpakken; ze was klaar voor het echte werk: John Feijen werd onze nieuwe trainer, en hij zou ons klaarstomen voor een echte Orweja-proef met een officiële kwalificatie. De schotvastproef stelde niets voor; een Wetterhoun maak je de pis niet lauw. Toen ze 7,5 jaar was, werden we dan eindelijk ingeloot voor een proef, bij de Griffon Vendéen vereniging. De loting was ongunstig, we kregen een onmogelijk spoor met veel wegen en paden en die werden ook nog eens volop gebruikt door wandelaars en mountainbikers. De keurmeesters hielden meerdere malen halt om het een en ander te laten passeren en wij moesten wachten, focus houden, en daarna weer doorgaan. Wiep had de concentratie van een aardbei dus ik hield mijn hart vast. Ik weet het nog zo goed: die dag had ze wel de concentratie, we zouden dit samen flikken! En we deden het, ze werd 3e met een G. Voor haar was dit een topscore, een dikke U! Ze was hiermee de vierde Wetterhoun in de geschiedenis met een kwalificatie, na Jikke, Tooske en Wiep’s dochter Foske. Met die kwalificatie vroeg ik een gebruikshondenverklaring aan. Op haar 8e nam ik haar mee naar de KCM van de NVSW, haar eerste show, en zo zorgde Wiep voor een primeur: voor het eerst in de geschiedenis stond er een Wetterhoun in de gebruikshondenklasse op een show! Ze kreeg een U en je won daarmee de klasse. Ze liep heel mooi, en liet rustig zelfbewust gedrag zien, aldus de keurmeester.
Een goede jachthond is het nooit geweest, al is ze wel een keer mee geweest op de varkens, en verrek, ze kreeg samen met Frida nog een varken uit de dekking ook, en die is ook nog eens geschoten! Verder ving ze wel eens een konijn of een haas; handig voor de training van Foske.
Wiep had lymfklierkanker. Het werd laat ontdekt, haar ziekbed was kort en ze is gelukkig pijnvrij gebleven en rustig thuis ertussenuit gepiept, aan mijn zijde met haar poot op mijn hand. Waardig, en ze hield zelf de regie. Haar leven is volbracht. Ze heeft prachtige kinderen en nog veel meer kleinkinderen. Ze leeft voort in hen. Ik prijs me gelukkig met drie van haar nazaten. Ze mag nu lekker de boel op stelten zetten in de hondenhemel.
