Eindelijk weer in Beesd, de mooiste SJP van het jaar, vind ik. Het is gewoon een prachtige locatie en tof dat het alleen voor de Nederlandse jachthonden is. Ik heb hier steeds succes gehad, benieuwd hoe het vandaag gaat. Bij de inschrijving moet ik aangeven waar we voor op gaan. Ik zeg A. Oei, zei ik dat echt? Ja, ik doe het gewoon.
Het doel is een hoge B om te mogen MAPpen, één B hebben we vorig jaar al gehaald. We beginnen op A/B/E. Bij het aangelijnd volgen blijkt het gras erg interessant voor Jeppe en we verliezen dan ook gelijk het eerste punt. Uitsturen en komen op bevel gaat super, een 10. Dan apport uit diep water. Eitje voor mijn waterrat…not! Er liggen heel veel lelies. De 1e inzet leidt niet tot actie. Bij de 2e inzet raakt ze verstrikt in de lelies, raakt gelukkig niet in paniek maar komt wel terug. Ze beseft nog wel dat ze ‘iets’ moet meenemen en pakt een stuk hout op tussen de planten. Een 3e inzet is toegestaan, dus hop maar. Nu helemaal perfect, en dan blijft er slechts een 6 over. Sjonge, wordt het zo’n dag?
De moed zakt me in de schoenen; dit kan nooit leiden tot 68 punten… Over water gaat vlot, en Jeppe loopt ook recht op de eend af. Ze is blij en gooit de eend een keer op, gelukkig geen schade. Ik fluit haar gelijk in om erger te voorkomen. Ze gaat langs de helpers -die ze negeert!- om het water heen terug. Doet ze anders nooit, pfff. Het is weer billen knijpen. Gelijk door naar de markeer, nog eens billen knijpen vanwege het debacle van vorige week. Ook hier loopt ze te kloten. Ze springt nooit in en nu wel. Max een 8 nog. 2e inzet, ze kijkt naar links omdat ze lucht krijgt, en… gaat naar links, nee! Ik corrigeer haar en dan gaat ze eindelijk naar de kraai. Sjonge jonge, het is niet onze dag.
De volgende stop is C/D. Blijf uit zicht gaat altijd goed, een 10, en bij het kort apport neigt ze een fractie van een seconde naar de helper die heel dichtbij staat. Ik besluit gelijk te fluiten, dan maar een 9, maar ik wil geen gerommel. Tot slot de verloren zoek. Eigenlijk altijd raak, en zo ook deze keer, we sluiten af met een 10.
Nu pas waag ik het om de punten op te tellen en wonder boven wonder hebben we precies 68 punten. Ik wil eigenlijk stoppen maar weet niet of dat mag. Ik ben te bang om dit resultaat kwijt te raken. Stel je voor dat er wat misgaat op de A?
In de pauze laat ik Jeppe even zwemmen en dan gaan we fris en fruitig voor het eerst op voor een A; ja, toch maar wel. Een lastig veld met links gewas en rechts een haag, zonder ook maar enig houvast als indicatie van de diepte. De lijnen heb ik wel scherp. De wind komt van rechts en ik kies de rechtse duif op 130m eerst. Ze loopt in een keer recht op de duif, vol vertrouwen, zonder vragen, nix meer aan doen, top! Dan de tweede duif, op 100m. Hier moet ik iets handelen, en daarbij luistert ze fantastisch. Territoriumfluit doe ik niet aan op de dirigeer; als ze onder de wind komt, komt het zeker goed. Verbale instructies doe ik ook niet aan, alleen handgebaren en fluitsignalen, rust in het veld, rust bij mij, rust bij Jeppe. Het werkt. We halen een 9.
Tot slot de sleep. Hier ben ik nooit bang voor geweest, maar nu ik dichtbij de eerste A zit, mag er natuurlijk nix misgaan en wordt het toch ineens spannend. De lijn naar de start van de sleep neemt ze met een boog, waarbij ze toch precies aanstuurt op het startpunt. Mooi, want daar laat ze dus alvast geen punt liggen. Even de geur inprenten en dan gaat Jeppe als een jekko over het spoor, neemt de haken goed, en dan hoor ik via de walkietalkie ‘hond komt eraan met gans’. In stevig tempo komt ze op me af. Wat ben ik ongelofelijk trots! Knijp eens in mijn wang, gebeurt dit echt allemaal? Wat bijzonder! Mijn trainer Bianca zegt steeds al dat Jeppe beter is op de A-onderdelen dan op de B-onderdelen, en het is waar! De tranen staan in mijn ogen.
Bij de diploma-uitreiking blijkt dat we een 10 voor de sleep hebben en 2e zijn geworden! Totaal 87 punten. Ik kwam voor een hoge B voor de B MAP’s en vertrek met een hoge A voor de A MAP’s. WOW! Een keurmeester zegt in de nazit dat Jeppe goed een A MAP aan moet kunnen met haar tempo. Mijn dag kan niet meer stuk!
Het wetterfeest wordt compleet gemaakt door Brigitte Elsman die met haar Amber (F1 outcross met Labrador) ook een A behaalt en een 4e plaats.