De ene missie kost wat meer tijd dan de andere. Sinds de 1e Orweja Spaniel Working Test in 2019 probeer ik al een certificaat te bemachtigen, maar ja, een Wetterhoun is geen Spaniel en wordt wel gekeurd als een Spaniel. Zoals te verwachten bij Spaniels krijgt het jagen de meeste punten, dan het omschakelen naar het apport en dan het apport, maar een apport niet binnen is gelijk een 0 voor de hele proef. In 2019 had ik twee nullen en op twee proeven weinig punten. Het doel voor 2020 was minder nullen, en dat was met een nul gelukt. Het doel nu? Geen nullen meer! Op basis van leeftijd is Jeppe de startersklasse ontgroeid, dus novice wordt het.
Na het vele jagen (schot = gaan), is steady op schot even een probleem. Met dank aan mijn lieve trainer en de clicker heb ik dat er zo weer in blijkt wel bij de eerste proef. Jeppe gaat lekker door de dekking, stuit als enige (hoorde ik later) op wild: een egel. De keurmeester is perplex! Een Wetterhoun ontgaat niets. Dan een schot, ze moet steady zijn en is dat ook, zelfs zonder fluit! Het apport gaat keurig. Nog een schot, weer steady, niet gevolgd door een apport. Klaar.
De tweede proef is van hetzelfde soort, nu met een blind apport en ook dat gaat goed. De derde proef is listiger. Na het uitjagen van een flink stuk dekking komen we bij een open veld. Precies langs de rand stuit ze op een konijnendummy, en dat blijkt een springkonijn. Ik had dat natuurlijk vooraf gehoord dus ik heb mijn fluit paraat. Als ze ‘m bijna ziet ‘vertrekken’ gaat ze zitten. Helemaal confuus, nog tijdens het gaan-zitten, fluit ik toch. Mooi dit. Ongelofelijk ook. We jagen verder en Jeppe kan gelukkig de focus ‘konijn’ loslaten. Aan het einde van het veldje een blind apport, deze keer wat verder. Ik stuur haar vooruit en daarna moet ze het verder zelf uitzoeken. Ze pakt enorm veel ruimte maar na een extra commando komt ze wel bij de dummy. So far so good.
Nu nog het waterwerk, op naar de laatste proef. Zelfde recept: eerst een stuk dekking uitjagen, deze keer links en rechts van een greppel. Dat doet ze heel best. Schot, steady en apport. Ik zie geen dummy vallen omdat ik rechts naar de vijver kijk. Gelukkig let Jeppe wel op; er blijkt nog een klein poeltje links te liggen. Als ze te water gaat, springen de kikkers links en rechts van haar weg. Ze is gek op kikkers en gaat erachteraan. Gelukkig is ze niet vergeten wat ze ook alweer komt doen, en komt ze met een U-bocht dan toch bij de dummy. Daarna weer een stukje jagen en nog eens schot, steady, apport uit water. Nu uit de grote vijver, goed in zicht voor ons allebei. In een streep naar de dummy en terug. ‘Ze apporteert goed’, zegt de keurmeester.
Alle dummy’s binnen, dat is mooi! En dan het grote wachten. Ik acht ons nog steeds kansloos op een spanielwedstrijd, maar dan hoor ik toch ineens mijn naam. We hebben het felbegeerde certificaat! Jeppe heeft weer een primeur; ze is de eerste niet-Engelse Springer/Cocker Spaniel met een officieel Orweja SWT-certificaat. WOW!
Ontzettend veel dank aan Jachtcommissie SUN voor de geweldige dag, goede organisatie en mooie proeven, en dank aan de mede-deelnemers voor de gezellige dag!
