Op naar Aalten, samen met papa Jannes naar een WT. Waarom rijd ik zo ver voor een zwarte WT? Dit is de enige die ik weet met een aparte categorie voor Spaniels & Waterhonden. Er zijn vijf proeven die behoorlijk uitdagend zijn. Origineel ook, het gaat veel verder dan een beetje apporteren. Het zijn praktijkgerichte proeven met veel steadiness, en heelwork over een hindernis en onder schrikdraad door, en met een tas en ‘geweer’ op de rug. Ook een aantal proeven met twee honden werken, superleuk allemaal. En een van de onderdelen is dan ook een echte spanielproef met jagen door een perceel met stevige dekking.
Jeppe werkt prima, maar laat wel punten liggen. Ze kan het allemaal beter, maar dan moet ze dat wel laten zien. Bij een verloren zoek bv. pakt ze snel diepte, als een jekko door het bos, en dan werkt ze met slagen terug. Ze krijgt lucht en pakt een spoor op. Vast wild, maar ze moet een dummy zoeken. Tweede inzet: als een speer heen, oppakken, en als een speer terug. Ze wist de dummy dus wel te liggen, maar zocht wild; niet gek na twee jachtdagen.
De spanielproef is de laatste proef. Ik weet wel hoe ze jaagt, maar op SWT’s heeft ze dat nog nooit laten zien. Het is niet echt. We gaan het beleven, denk ik maar. Feit is wel dat ze nu weer een jaartje ouder is en meer praktijkervaring heeft. En dat helpt: we werken samen mooi het perceel uit, ze laat zich makkelijk de bramenproppen in sturen, is zeer goed onder appel, en bij twee schoten waarbij dummy’s gegooid worden, gaat ze subiet zitten op de zitfluit. Verder jagen, onderweg vindt ze een kraai, bonuspunten. Bij het derde schot mag ze apporteren. Nog even doorjagen en dan horen we een blije keurmeester: ‘dat was mooi, die kun je meenemen op jacht!’ Dat weet ik, maar ik vind het een overwinning om dit te horen van een spaniel keurmeester op een spanielproef!
We verzamelen bij de kantine en hebben een gezellige nazit met vele bekenden. Gezien de slordigheidjes en vooral vanwege de aanwezigheid van 12 spaniels en een paar hele goede waterhonden maak ik me geen illusie met mijn jonkie. Dan hoor ik ‘derde plaats… Anita…’ Het zal toch niet? Oh nee, vergissing. 2e plaats… 1e plaats… Anita met Jeppe. Huh? ‘Hebben jullie goed geteld?’, vraag ik nog. Het is echt waar, we hebben gewonnen! Naast een flinke beker krijg ik nog een beker, want Jeppe is hiermee ook de beste waterhond. Deze is beschikbaar gesteld door kennel Quaciëndas van Greet Los; dank je wel Greet!
Hartelijk dank aan Henk en Jerna Bruggink, en alle vrijwilligers!
